Naukowe podstawy nacjokratyzmu – Józef Kossecki

Opis

Naukowe podstawy nacjokratyzmu – fragment książki

„Naukowe podstawy nacjokratyzmu”, rozdział „Wnioski”:

Kosmopolityzm stoi w przededniu klęski, a nacjonalizmy dochodzą do głosu. Przed ludzkością stoi dylemat: czy zwyciężą nacjonalizmy skrajne czyli szowinizmy narodowe, zaś tam gdzie nie ma jeszcze ukształtowanych narodów, szowinizmy ideologiczne niejednokrotnie przebrane w szaty religijne, czy też nacjonalizm naukowy, który postuluje pełną niepodległość zewnętrzną i wewnętrzną dla wszystkich narodów.

Rywalizacji między narodami nie da się uniknąć, jednak w epoce rewolucji naukowo informacyjnej, nie powinna ona polegać na konfrontacji energetycznej – zwłaszcza militarnej, lecz na rywalizacji informacyjnej. Polska, której przemysł w dużej mierze został zniszczony lub podporządkowany obcemu kapitałowi, realizującemu własne interesy, niejednokrotnie sprzeczne z naszymi interesami, może właśnie w dziedzinie procesów informacyjnych znaleźć swoją szansę, bazując na wysokim stopniu scholaryzacji naszego narodu i wyprzedzeniu w pewnych dziedzinach – o którym mówiliśmy wyżej. Trzeba się tylko dokształcić w odpowiednich dziedzinach nowoczesnej nauki.

Nasza młodzież nie musi emigrować za granicę by znaleźć pracę, może ona rozpocząć prowadzenie usług informacyjnych nie tylko w skali krajowej ale i międzynarodowej, w oparciu o Internet. […]

Książka zawiera opis procesów powstawania narodów i w sposób wyczerpujący opisuje propozycję nacjokratyzmu – koncepcję naukowego nacjonalizmu (rozumianego niestereotypowo). Polecamy obejrzenie wieczoru autorskiego na kanale NAI Warszawa.

O autorze

Józef Kossecki (ur. 18 stycznia 1936 r. w Kaliszu) – polski inżynier, politolog i cybernetyk społeczny, dziennikarz oraz polityk. Absolwent Politechniki Śląskiej; przygotowując się do egzaminu doktoranckiego z filozofii zainteresował się dorobkiem cybernetycznym Mariana Mazura, zwłaszcza teorią systemów autonomicznych, co miało decydujący wpływ na jego dalszą działalność naukową. Zmienił dyscyplinę naukową z nauk technicznych na nauki społeczne. W późniejszym czasie teorie Mazura znacząco rozwinął i uogólnił opracowując m.in. ogólną jakościową teorię informacji, oraz teorię procesu cybernetycznego.

Od lat 50. XX wieku interesował się też nauką porównawczą o cywilizacjach Feliksa Konecznego oraz teorią norm społecznych Leona Petrażyckiego i Henryka Piętki. Dokonał syntezy obu tych koncepcji w książce „Podstawy nauki porównawczej o cywilizacjach” wydanej w formie maszynopisu pod pseudonimem Stefan Rawicz w 1968 roku, a potem już drukiem pod nazwiskiem w 1996 roku w Kielcach. W dalszym ciągu dokonał cybernetycznego ujęcia nauki o cywilizacjach w książce „Metacybernetyka”.